Ingeborg Bachmann- Beyaza Bürünmüş Günler


Ingeborg Bachmann

Huş ağaçlarıyla uyanıyorum bu günlerde
ve buğday saçları tarıyorum alnımdan
buzdan bir aynanın önünde

nefesimle karışıp
pul pul oluyor süt
erkenden köpürüyor, kolayca
ve camın hohladığım yerinde,
çocuksu bir parmak tarafından yazılmış
adın beliriyor yine: Masumiyet!
Bunca zaman sonra

Acıtmıyor bu günlerde
unutabiliyor olmam
ve hatırlamak mecburiyetim

Seviyorum. Akkor olana dek
seviyorum ve teşekkür ediyorum
melek selamlarıyla uçarken öğrendim bunları

Albatros’u düşünüyorum bu günlerde
yükselip üzerinde
tarifsiz bir ülkeye süzüldüğüm.

Hissediyorum ufukta
parıltılarla batıyor
o masalsı kıtam
orada, karşıda, beni kefenler içinde
azat eden.

Ben yaşıyorum ve duyuyorum uzaktan
onun kuğu şarkılarını!

Çeviri: Nafer Ermiş


Beğendiniz mi? Arkadaşlarınızla Paylaşın!

Sizin Tepkiniz Nedir?

hate hate
0
hate
confused confused
0
confused
fail fail
0
fail
fun fun
0
fun
geeky geeky
0
geeky
love love
0
love
lol lol
0
lol
omg omg
0
omg
win win
0
win
Share via

Dutluk Dergi sitesinden daha fazla şey keşfedin

Okumaya devam etmek ve tüm arşive erişim kazanmak için hemen abone olun.

Okumaya Devam Edin

Send this to a friend