(Bu yazı Cruella filmi hakkında spoiler içermektedir.)
Disney’in kurgusal Dalmaçyalı düşmanı Cruella de Vil’in ilk yıllarını konu alan aksiyon filmi Cruella, şeytana, özellikle de çocukluğumuzun çizgi film ve çizgi roman kötü adamlarına sempati duymaya çalışan bir film akımına katıldı.
Teoride, Cruella zor bir soru soruyor: Ne tür bir trajik arka plan, seyirciyi köpek yavrularını öldürmek ve derisini yüzerek öldürmek isteyen bir kötü adama sempati duymaya yönlendirebilir? Ancak pratikte, bu muhteşem ama tahmin edilebilir film bize kötülüğün psikolojisi hakkında çok az şey anlatıyor ama günümüz Hollywood’unun durumu hakkında çok şey söyler.
Eleştirmenler, Joker’in (2019) önceki filmlerde “sadece dünyanın yanışını izlemek isteyen” bir kötü adamı insanlaştırmasıyla ilgili benzer endişeleri dile getirdi. Ama eğer bir şey varsa, sinematik bir boyama olan Cruella, kötülüğün kökenleri hakkındaki hikayelerden her zaman etkilendiğimizi gösteriyor.
Film, göz kamaştırıcı modaya uygun bir trençkot içinde yorgun eski hikaye ritimlerinin bir koleksiyonu olarak tanımlanabilir. Wicked’den Elphaba gibi, genç Estella (Cruella’nın gerçek adı) doğal olmayan görünümüyle başından beri bir dışlanmış olarak işaretlenir. Zeki ama sorunlu, aynı adlı animasyon filmindeki şeytani dahi Megamind veya Stephen King’in ateş saçan genç Carrie gibi sınıf arkadaşları tarafından zorbalığa maruz kalıyor.
Estella’nın düşüşü
Estella’nın düşüşü, nazik annesinin Barones adlı narsist bir moda ikonu tarafından öldürülmesiyle başlar. Breaking Bad’deki Walter White gibi, Estella da intikam almak için arkasına saklanmak için karanlık bir ikinci benliği, Cruella’yı varsayar. Star Wars’taki Luke Skywalker gibi, daha sonra düşmanının aslında biyolojik annesi olduğunu keşfeder. Ve sayısız çizgi roman kötü adamı gibi, dönüşümünü sahte bir ölüm ve isim değişikliği ile mühürler ve “Estella”nın öldüğünü ve sadece Cruella’nın kaldığını ilan eder.
Cruella’nın herhangi bir fiili kötülük eylemi özellikle eksiktir. Filmde tek bir kişi, köpeği boşverin, gerçekten incinmez. Cruella, deli ve kötü olmanın acısını çeker, ancak hain eylemleri moda şovlarını bozmaya tekabül eder. Baronesi doruk noktasında hapse attığında, bu düşmanının gerçekten işlediği bir suçtur.
Bir noktada, barones Cruella’nın üç dalmaçyalısını öldürüp derisini yüzdüğüne ikna olur, ancak bunun bir oyun olduğu ortaya çıkar ve Cruella köpekleri evcil hayvan olarak evlat edinir. Cruella’nın bu versiyonu özür dileme ya da revizyonizm değil: pratikte farklı bir karakter hakkında bir film.
Hollywood’un ‘evren’ etkisi
Cruella ve Joker, çağdaş izleyicilerin neden kötü adamlara çekildiğine dair bir hikayeden çok, büyük Hollywood stüdyolarının değişen izleyici ve piyasa koşullarıyla nasıl başa çıktığı hakkında bir hikaye anlatıyor. Ortaya koydukları ilk eğilim, mevcut mülklere dayalı genişletilmiş hikaye dünyaları yaratma dürtüsüdür.
Hollywood bugün “evrenler” tarafından yönetiliyor: Marvel evreni, Star Wars evreni, Harry Potter dünyaları veya Yüzüklerin Efendisi. Medya tüketicileri olarak çok sayıda kanal ve seçenekle çevrili olduğumuzda, bize zaten bildiklerimizden ve beğendiklerimizden daha fazlasını sunarak bu seçimleri daha kolay hale getirmek, yapımcıların öne çıkması ve yeni bir filmin başarısız olma riskini azaltması için kesin bir yoldur.
Solo (2018) veya Fantastik Canavarlar serisi gibi filmlerde anlatılan arka plan hikayelerine çok benzeyen Cruella, bilinen ve sevilen bir hikayenin daha önce keşfedilmemiş bir köşesine bir bakış sunuyor. Bu prodüksiyon stratejisi, başlangıçları ve bitişleri tanımlanmış doğrusal hikayeleri izleyicilerin dönmeye devam edebileceği geniş dünyalara dönüştürüyor.
İç dünyalarını keşfe çıkarıyor
Kötü adamların iç dünyalarını keşfeden daha karanlık, daha olgun hikayeler anlatma seçimi, stüdyoların izleyicilerini genişletme teklifini yansıtıyor. Kilit hedef kitle, Küçük Deniz Kızı (1989), Güzel ve Çirkin (1992) ve Aslan Kral (1994) gibi 1989-1999 “Disney rönesansı” filmlerini izleyerek büyüyen yetişkinlerdir. Stüdyolar, hem oyuncak ve mutlu yemek alan çocukların ebeveynleri hem de kendi başlarına tüketiciler olarak bu gruba hitap etmeye hevesli.
Stranger Things’den animasyon klasikleri She-Ra ve He-Man’in yakın zamanda yeniden yapılanmasına kadar, son 15 yılın popüler kültüründe 80’lerin nostaljisini görüyoruz. Anlatılmamış hikayeler anlatmayı ve cevaplanmamış soruları cevaplamayı vaat ederek, yetişkinlere yönelik yeniden hayaller, orijinalleri yeniden ziyaret etmek için yıllarını harcayan hayranları kendine çekiyor.
Markalarını genişletiyorlar
Bu daha karanlık ve daha sofistike filmler, normalde alçakgönüllü veya çocuksu kabul edilen türler için prestij ve kültürel tanınırlık kazanmayı da hedefliyor: süper kahramanlar, fantezi ve çocuk animasyonu. Disney gibi stüdyolar, ahlaki açıdan karmaşık ve psikolojik açıdan gerçekçi hikayeler anlatmayı iddia ederek, içerik akışı pazarında rekabet etmek için özellikle önemli bir strateji olan markalarını genişletmeyi ve geliştirmeyi amaçlıyor.
Araştırmalar, üst sınıf yetişkin bir kitleye hitap eden prestijli orijinal içeriğin Netflix gibi platformlar için büyük bir cazibe merkezi olduğunu gösteriyor . Karmaşık uzun çekimleri ve muhteşem kostüm tasarımıyla Cruella, sinematik gösteri tekneleriyle doludur – Disney+ akış hizmetinin kendi çağına gelmesi için tam da gerektirdiği şey.
Çocukluğumuzdan sorgulamadan kabul ettiğimiz şeyleri tekrar gözden geçirmekten daha doğal çok az şey vardır. Cruella’nın hikayesini siyah ve beyazdan daha gri tonlarda anlatmak da farklı değil. Trendin yansıttığı şey, kötü adamlara sempati duymaya yönelik ani bir kültürel ilgiden daha az ve daha fazla stüdyonun artık büyümüş genç bir izleyici kitlesini elinde tutma arzusudur.
