Etimolojiye ilgi duymaya başladığım anlarda fark ettiğim bu durumu paylaşmak istiyorum. Hayatın , zamanın içinden öylece geçip gittiğimiz gibi kelimelerinden içinden öylece gelip geçiyoruz… ”Bana saygı duy, sana saygı duyuyorum, saygısızlık sevmiyorum, saygı sevgiden önce gelir, bana saygı duyulmasını istiyorum…” bu böylece uzar gider bir liste, “saygı” iki nokta üst üste ne demek peki? Bir kitapta okumuştum, saygı varsa özgürlükten söz edebiliriz, gözlemci olabilen, yargısızca olayı, olguyu, seyredebilen insan saygılı insan olmaya muktedir insandır, bu çemberin dışında yargısına ve etiketler vuran bireyin “saygısızlığa tahammül edemiyorum”
demesi civciv mi yumurtadan yumurta mı civcivden çıkar tartışması kadar sığdır benim gözümde.
